Zakken in het zonnetje naar het zuiden

Woensdagavond nog even genoten van de Roermondse zon en lekker op een van de terrassen gegeten. Het smaakte prima, en het personeel was vriendelijk, ze hoeven mij niets uit te leggen als ze (te) druk zijn vanwege onderbezetting. Ik merk het ook in mijn omgeving. Daarom waren niet alle terrassen aan de Roer open, maar wel aan de Maas nog een lekkere ijskoffie kunnen nuttigen 

Hierna weer terug naar mijn gastadres om mijn bed op te zoeken, er stond immers nog 65 km incl klimmen op het programma. Na het ontbijt gauw op pad, en ja, daar gingen we weer, als je te lang langs een doorgaande weg fietst, weet je dat je fout fietst. Onderweg nog stilgestaan bij een indrukwekkend monument voor alle gesneuvelde militairen bij vredesmissies overal ter wereld… wist niet dat dat in Roermond was

Daarnaast is het ook een herdenkingsplechtigheid voor alle slachtoffers gevallen in Nederlands Indië tijdens WO II… 

Later was ik gelukkig weer op de goede route, prachtig langs bos, akkers en boomgaarden. En de natuur begint lichtjes te glooien als een soort van opwarmertje voor de heuvels die later vandaag zouden komen. Ontzettend mooi fietsen. Toch werd het later weer vlakker langs de oevers en uiterwaarden van de Maas. Langs Maasbracht, bekend van de binnenvaart en bekend als protestantse enclave in het katholieke Limburg, ging het naar Stevensweert, een vestingstadje. Ik noem het het stille zusje van het veel bekendere en drukkere Thorn. Ook hier veel witte huizen en gebouwen en doordat het onbekender is, misschien wel mooier en lieflijker. Had bijna het hele terras voor mijzelf en trakteerde mijzelf op koffie met vlaai, om te vieren dat mijn vijfde dienstjaar als postbode is aangebroken. Alleen deze week even geen post bezorgen.

Via een mooie route over dijk en een pittige klim over een brug over het Julianakanaal bereikte ik Dieteren en later Susteren. Hier even van de knooppunten af en de kortste weg naar Sittard. Dat viel een beetje tegen, want het bleek toch wel behoorlijk puzzelen. Wel het westelijkste puntje van Duitsland kunnen aandoen. Via saaie industrieterreinen bereikte ik het mooie centrum van Sittard, geluncht met brood en een radler. Net te laat voor de markt, maar het winkelen zouden we toch voor morgen bewaren… Via een prachtige route door groene parken verliet ik Sittard en wachtte op dat wat ik wist dat zou komen, de heuvels, ze waren al wel te zien, maar ik hoefde er nog niet op 

In Spaubeek was dat zover, de berg, eerst lafjes en weer iets omlaag en dan echt omhoog en dan blijven trappen en ik had zowaar nog één versnelling over, schakelen en weer verder trappen en door blijven trappen en zo kwamen we boven. Voor de goede orde: ik fiets op een gewone stadsfiets met 5 versnellingen, geen hybride of zelfs een een ebike…  Het gevoel van boven komen en zijn is magisch, er is veel te zien en het waait er lekker 

Na nog een paar mooie dorpjes; bekend met het Pieterpad en vaak compleet met meiboom, die onlangs geplaatst, ging het langs holle en ook steile weggetjes omlaag; opgepast!

Valkenburg werd via een ommetje bereikt en in het hotel wat ik geboekt werd ik zeer gastvrij welkom geheten. Lekker wat gegeten, feitelijk is Valkenburg een groot restaurant… Savonds lekker doorgebracht bij Thermae 2000. Via mijn hotel kreeg ik een leuke korting. Morgen nog even uitfietsen