Dag water en gras, hallo bos en heide

Elshout - Cromvoirt, 22 km

Na een redelijke nachtrust, was wakker geweest vanwege een mug, heel vervelend! Gelukkig kon ik een beetje uitslapen, want het ontbijt stond pas vanaf kwart over acht klaar. Het was weer prima en na mijn gastadres gedag gezegd te hebben, ging ik weer op pad. Niet meteen de route op, maar eerst even wat eten voor onderweg kopen. Lekkere belegde broodjes, die zullen vast prima smaken. 
 

Ik schreef al dag gras en water, hallo bos en heide; het mooie van een LAW-pad bewandelen is dat je het Nederlandse landschap geleidelijk ziet veranderen. Ik trek zelf de conclusie dat Nederland  veel gevarieerder is dan menigeen denkt.  Vanaf het begin door de Amsterdamse binnenstad, het Amsterdams bos, het waterrijke groene hart met slingerende riviertjes, mooie plassen en veel molens, de oversteek van de grote rivieren, met dijken en polders, wielen en oude vestingsteden, en dan nu het bos, zand en heide van de Loonse en Drunense duinen, en de bijbehorende oude boerderijen en huizen.

Even terug na vandaag, na het aanlopen via Drunen, waren we voor korte tijd weer terug op het slingerdijkje, daarna langs het afwateringskanaal Den Bosch, over een karrenspoor (dus geen graspad!!!), opgeleukt met honden die uitgelaten werden, meerder border collies, Beaucerons, Teckels en een Weimaraner die vernoemd was naar een persoon die gisteren op tv was… Ik kwam niet meer bij, en zijn baas zou, je ziet toch niet mijn hond Hugo uit te lachen hè.

Evengoed, weer door en we mochten een bruggetje over en verder het bos in. Algauw kwamen er parasols in zicht, koffie!!! Lekker een cappuccino genuttigd en weer door, nu helemaal in de bossen beland en wat is het heerlijk stil en ook mooi. Een pittige klim door het mulle zand werd rijkelijk beloont met een mooi uitzicht, een bankje én de afwezigheid van muggen. Lunchen met uitzicht dus. Daarna nog even verder ploegen en nog een Vierdaagseloper gespot, even samen gefilosofeerd hoe en of de Vierdaagse van Nijmegen nog terug gaat komen in de toekomst. Tja, niemand kan er een zinnig woord over zeggen, temeer om dat het parcours niet afgesloten kan worden…

Terug naar de Loonse en Drunense duinen, het wandelen door bospaadjes was echt wennen, meerdere keren mij gestoten aan stronkjes, maar gelukkig nog altijd overeind gebleven, iets om dankbaar voor te zijn. En dan ook in mijn eigen leven, wat niet altijd makkelijk is geweest met het te jonge overlijden van mijn vader, de nasleep daarvan met ondermeer mijn arbeidsongeschiktheid. Ondanks veel gedoe met stages en halfjaar contractjes die zelden verlengd worden, ben ik nu al meer dan 2,5 jaar op dezelfde plek heel succesvol aan het werk! Had nooit op deze uitkomst durven hopen, daarom: houd moed!

algauw kwam de Rustende jager in beeld, hier wat gedronken en mijn pelgrimskaart werd door de oude eigenaar hoogstpersoonlijk afgestempeld. Nu was het niet lang meer tot het eindpunt van deze etappe, grappig is dat men hier zijn ‘eigen’ bankje langs de route heeft met naam. Bij een laatste bankje de restanten van mijn lunch opgegeten en langs een beekje met muggen, snel doorgegeven en de afslag naar Cromvoirt genomen.

Was te vroeg op mijn overnachtingsadres, maar onder de overkapping op het terras was het goed toeven. En de gastvrouw liet niet lang op zich wachten. Al met al een gezellige plek met een sfeertje uit de Ot en Sien tijd. Hier nog even was gewassen en aan de waslijn in de zon werd deze keer alles wel snel droog.

Omdat ik al een week onderweg, lekker gegeten op het terras van de Oude Herberg, met enorm vriendelijke eigenaren, ze hebben begin dit jaar de tent overgenomen nadat de oude eigenaar er vanwege de lockdowns de stekker uit trok! Ik wens ze bij deze heel veel succes! 
 

Morgen staat er maar 10 km op het programma en dus lekker uitslapen!