Maar weer eens n wandeling, Trekvogelpad Brummen - Vorden

Het is alweer bijna drie maanden geleden dat ik het Pelgrimspad liep. Omdat jullie mijn verhaaltjes erg gewaardeerd hebben, schrijf ik vandaag weer een blogje. 
 

Eigenlijk had ik andere plannen; ik zou een trail gaan lopen samen met mijn broer, maar hij was erg druk met zijn werk, en ik? Ik had gisteren een zware training bij mijn loopgroep. 1 en 1 is nog steeds 2, dus we gaan wandelen vandaag! Ook goed voor de spierpijn!

Na een relaxte treinreis stapte ik uit in Brummen, er was al koffie te krijgen bij een bakker en in een café. Maar echt nog te vroeg. Langs mooie huizen en een gedicht onder een viaduct liep ik Brummen én de Veluwe uit. En meteen genieten van de vergezichten over de Uiterwaarden en de IJssel. Ook waren er twee prachtige landhuizen te zien. Kort voor de oversteek over de IJssel van Veluwe naar Achterhoek.

Op het pontje leek de tijd stil te staan, alleen contact betalen was mogelijk, en gelukkig kon ik nog een euro uit mijn tas opdiepen. Toen sprong er wat zwarts uit de stuurhut van de pontbaas, een heuse ponthond, een lieve zwarte labrador. Meteen een vriend erbij! De overkant kwam veel te snel in zicht, en vervolgens liep ik het sfeervolle en stille kleinste stadje Bronkhorst binnen, hier nog een galerie bekeken en nog lekker koffie gedronken. 
 

De volgende etappe van Bronkhorst naar Wichmond ging wat minder fortuinlijk, ik liep verkeerd, maar gelukkig bracht een leuk paadje tussen heggen door uitkomst, zo kwam ik toch weer op de route. Het wegdek was niet zo goed en ik zwikte met mijn voet en vervolgens kuste ik de grond. Gelukkig mankeerde ik niets en liep weer door richting een drukke weg. Nadat ik deze overgestoken was, liep ik rechtstreeks het boerenland met een beek aan mijn rechterhand. En ook hier was het weer oppassen geblazen met een tweetal vissers die hun hengel wild rondzwaaiden. Ook de aanwezige koeien waren erg geïnteresseerd in mij en liepen mij zelfs tegemoet.

Eenmaal weer op de weg, was het niet ver meer tot Wichmond, een dorpje niet zo bijzonder als Bronkhorst, maar evengoed mooi gelegen tegen de bossen aan. Net op tijd kon ik aanschuiven bij het lokale café, vanwege een feest was de helft van de kroeg dicht. Hier opnieuw genoten van koffie en een tosti. Achter de kroeg zat een chocolade winkel, hier nog iets gekocht om te proeven. 

Achter Wichmond bleef het mooi, met een boodschap op een boerderij; ‘het land is van niemand, het land is van iedereen, het land is voor de eeuwigheid’ Mooie woorden voor de zondag.  

Eventjes verderop was een eigenlijk leukere rustplek op een boerderij, maar ik had al twee stops gehad. Gemiste kans… Voorbij de boerderij een drukke doorgaande weg op en een verrassend ommetje langs kasteel Hackfort, compleet met mooie moestuin. Inmiddels begon het al wat te schemeren, dus even de pas erin. Langs stille boerenwegen, bijna stille boerenwegen, want in de verte waren ze gezellig aan het autocrossen op een akker, werd Vorden bereikt. En niet zomaar over een paadjes, maar over het PIETERPAD! Bijzonder om hier vier jaar later weer overheen te lopen. Dat Pieterpad blijft iets speciaals voor mij.

Nu nog twee etappes van het Trekvogelpad te gaan, en dan is ook dit pad uitgelopen