Wie sjoen os Limburg is

T was een kwestie van geduld, maar vanaf vandaag wordt er om mij volop Limburgs gepraat. Na Noord- en Zuid-Holland, Gelderland en Noord Brabant zijn we nu toch echt in de laatste Nederlandse provincie beland, Limburg. En het zal er zeker mooi zijn.

na wederom een goede nachtrust de spulletjes maar weer inpakken en aanschuiven voor een lekker ontbijt, gezellig met mijn gastvrouw. Iemand op leeftijd die graag gasten ontvangt, het was niet de eerste keer dat ik bij een oudere dame sliep. Misschien dat men de de deur van hun huis openstelt om zo wat gezelschap te hebben…. Voor mijn vertrek kreeg ik nog wat boterhammen en een appel toegestopt. Op de aanlooproute kon ik goed warmlopen voor het echte werk, maar eerst nog een kiekje tussen de Afrikaantjes 

en weer door over hobbelige en bobbelige bospaden, waar de hertjes rustig in de weiland stonden te grazen. Het blijft leuk om wild te spotten.  Na nog meer gehobbel werd het tijd om in stijl afscheid te nemen van Brabant, met mooie bos en heidepaden én muggen, die helaas geen onderscheid maken tussen Brabant en Limburg. Onderweg nog langs een soort openluchtkerk, de grensverkeer gekomen, na het einde van de tachtigjarige oorlog, mocht in Brabant het Katholieke geloof niet meer beleden worden. Men moest Protestants worden. Heimelijk trokken mensen naar de grens met Limburg en hielden daar stiekem diensten… de grenskerk is een herinnering hier aan. Op deze plek gezellig samen met een andere Pelgrimpadloopster ons brood opgegeten en vervolgens weer door door de bossen. Met best wat herrie, want er was een luchtmachtbasis in de buurt, later op de route passeerden we ook nog defensieterrein, de hulzen lagen nog op heide, heb ze maar gelaten voor wat ze waren.

na de oversteek van de A2, was het tijd voor lunch, bij een restaurant met een voor mijn omgeving vertrouwde naam: de Goudreinet. Mijn wandelgroep nog in de maling genomen, door te laten weten dat ik gewoon in Barneveld- Voorthuizen aan de soep zat. Maar ik zit toch echt in Weert. Na de soep werd het pittig met veel mul zand en vervolgens nog een inspiratieloos stuk over het industrieterrein, je moet wat. Gelukkig wel horeca op het eind. Lekker de bus gepakt en nog wat rondgekeken in het centrum van Weert, helaas ging de kerk net om 4 uur dicht, had er wel even binnen gewild… Daarna door naar mijn gastadres, waar de gastheer niet op mij gerekend, maar ik kon wel overnachten. Prima toch, ook deze keer weer een prima plek.