Tis hier fantastisch mooi….

Na alweer een goede nachtrust en lekker ontbijt én droge kleding,  (Mijn was mocht bij het gastadres even in de droger, zo fijn) mochten we weer op pad, vol goede moed, maar meteen de verkeerde kant op, gelukkig stuurde de gastvrouw mij de juiste kant op. 

En in de stralen van de ochtendzon ging het verder door een fenomenaal landschap. Wat is het mooi overal waar je kijkt! Soms lijkt het net alsof je in Italië of Spanje loop, zo geweldig zijn al die gloeiende heuvels met hier en daar kleine dorpjes met karakteristieke vakwerkhuizen, echt alsof de tijd heeft stil gestaan. Stil is het ook onderweg, af en toe hoor je het gesuis van een wielrenner, die zijn hier ook ruim vertegenwoordigd. Mijn ouders, mijn moeder maakt op haar 66ste levensjaar zo nu en dan nog een ritje op de racefiets, en mijn vader die helaas niet meer onder ons is…. zijn en waren echte wielerfanaten. Zelf zal ik niet gauw op een racefiets stappen, mijn reactie- en concentratievermogen zijn niet scherp genoeg, en dat zou voor ongelukken kunnen zorgen.

Na wat klimmetjes bereikte ik Ubachsberg, waar het wijnterras nog niet open was, maar verder op wel de Bernardushoeve, waar op de binnenplaats allemaal To-go kraampjes waren. De uitbater kan geen personeel krijgen en heeft de kraampjes maar laten staan en er een zelfbedieningsterras van gemaakt, prima toch. Het uitzicht was zeker niet verkeerd. Na de koffie en ijs weer verder via Wittem, waar ik een kort bezoek aan het klooster bracht, en een kaars heb aangestoken. Overigens heb ik bijna iedere dag wel een kaars aangestoken in een kapel of kerk. Soms met een gebed. 

In Wittem ook nog een souvenir gekocht, een sleutelhanger in de vorm van een Jacobsschelp. Daarna via een mooie route die wel wat om was, Gulpen bereikt. Op het terras in Gulpen nog een oud wandelmaatje, Syl kort gesproken. En daarna lekker geluncht. Na Gulpen mochten we weer steil omhoog de Doesberg op, ooit heb ik deze andersom gelopen tijdens de Heuvelland4daagse. De Keuterberg die voor of na deze berg komt heb ik vandaag maar laten zitten, mijn moeder vond deze berg op de racefiets ook niet zo fijn.

langs de geul die nu kabbelt als een lieflijk beekje liep ik verder. Het is maar moeilijk voor te stellen dat dit beekje een maand geleden een verwoestende kolkende massa geweest is. Ook hier is kei en keihard gewerkt om alle rommel op te ruimen en de schade te herstellen, er is nog maar weinig schade te zien. Wel moest ik een stuk omlopen omdat het pad nog onbegaanbaar was. 

Het eindpunt was vandaag Schin op Geul, tijd voor een lekkere kriek op het terras!  Daarna met trein en bus naar Sibbe, hier lekker een frietje genuttigd op het terras van een echt wielercafe, “Aan de Kirk”. Supergezellig en goede service. Tja, als je ouders allebei wielerfanaten zijn, dan blijft dat toch een beetje trekken.