Zicht op Maastricht

Als het goed is, hoop ik morgen Maastricht te bereiken, maar voor dat dat zover is, staat er vandaag nog een lange etappe van ruim 30 km plus een aanloop van 2 km. Vandaag weer een goede nachtrust gehad en na het ontbijt in de regen op pad. Jammer maar je doet er niets aan.

Het eerste stuk ging naar Cadier en Keer, ook mijn overnachtingsplaats voor vanavond. Ik probeerde evengoed door te lopen, want dit is een lange en ook pittige etappe met veel klimmen en dalen. Wat ben ik blij met de stokken, die ik voor een zacht prijsje bij de kringloop van de Jacobushoeve in Vessem op de kop tikte. 
 

Vanwege de overvloedige regenval een maand geleden en de daarop volgende overstromingen in dit deel van NL, zijn veel wandelpaden uitgespoeld en dus niet meer zo goed begaanbaar, maar met de stokken ging het prima. In Gronsveld lekker koffie met een stuk rijstevlaai genomen, echt lekker en volgens mij ook goed wandelvoer. Hierna weer de bossen in en het ging echt heuveltje af en weer op. Nog een stuk met een man opgelopen die hier in de buurt zijn camper had staan. Veel tekst en uitleg gekregen over archeologische vindplaatsen hier in het Savelsbos. Hier deed men namelijk al in de steentijd aan mijnbouw. Enige jaren geleden is de mijn compleet gereconstrueerd door vrijwilligers. 
 

Door de bomen heen, had ik al zicht op Maastricht, maar nog één dag geduld. Morgen zijn we erg echt! Eerst nog langs Mesch, het meest zuidelijk plaatsje van NL, en in de Tweede Wereldoorlog als allereerste dorp door de Amerikanen bevrijd. Hier nog een stop bij het laatste café van NL.

Daarna de bekende grenspalen gepasseerd en België in, maar er komt later nóg een grens. Eerst langs Moelingen en door boerenland en ook nog langs een ijssalon, maar het was iets te koud voor ijs. Ook hier is nog wel wat zichtbaar aan waterschade…  En de volgende grens diende zich aan, een taalgrens deze keer, vanaf Berneau wordt er dus Frans gesproken, zo krijgt mijn pelgrimstocht op de valreep nog een extra buitenlands tintje. En ook het stijgen en klimmen gaat hier vrolijk door, als een soort van finale. Echt genieten, zeker ook door de uitstekende markering van route hier in Wallonië, nog beter dan in NL. Bij de laatste steile klim, besluit ik een meegenomen steentje achter te laten bij een kruis waar nog een beschilderde steen lag. Met deze steen hoop ik iets persoonlijks wat mij dwars zit, hier achter te kunnen laten.

Eenmaal boven was er weer een prachtig uitzicht, nu naderen we echt de bebouwde kom van Visé. Via kasseien trappen dalen we af en lopen we het stadje in, best een mooie plaats. Volgens mij is België steeds meer ‘opgeruimd’ en mooier aan het worden. Het eerste deel van België langs Maas, is zelfs netter als het NL deel. Na een laatste kilometer langs de snelweg kwam het station Visé in zicht, het toeval wil dat ik een vrachtauto van een vroegere klant van mijn vader voorbij zag rijden. Het was een klant waar mijn vader toen ik nog kind was al op zondag zaken meedeed. Ben zelfs nog meegeweest naar deze klant in Ammerzoden.

Nog wat gedronken en gegeten in Visé en dankzij de NS internationaal app een grensoverschrijdend treinkaartje kunnen kopen. Dat kon namelijk nergens in Visé, en ja ik werd gecontroleerd, dus niet voor niets. Met trein en bus naar Cadier en Keer, waar het alle allerlaatste gastadres mij warm onthaalde met koffie en zelfgemaakte vlaai. Voor de allerlaatste keer niet in mijn eigen bed slapen.